Het bos van de 300 jaar beuk

Op een hoogte van ongeveer 1240 meter, in de Italiaanse bergketen de ‘Monti Lessini’ vlakbij de Malga Maia ( een berghut) groeit een bijzonder bos. Een beukenbos met indrukwekkende exemplaren, het verhaal van de locals vertelt dat de oudste beuk 300 jaar geleden zijn eerste wortels in de stenige bodem boorde.

 

De oudste beuk van het bos.
Door het mos voelt de knoestige stam als de vacht van een reuzenbeest.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stinsenplanten

In de kruidvegetatie kom ik oude bekenden tegen, soorten die meer dan duizend kilometers noordwaarts zich ook thuis voelen, in de heemparken van Leeuwarden bijvoorbeeld. Wellicht ooit door de mens in Leeuwarden geïntroduceerd, zijn de slanke sleutelbloem (Primula elatior), vingerhelmbloem (Corydalis solida) en vroege sterhyacint (Scilla bifolia) hier hoog in de bergen helemaal wild. Anders dan in de heemtuinen, waar de slanke sleutelbloem massale groeigedrag vertoond, zijn haar soortgenoten hier in het wild zeer bescheiden, geen grote groepen bij elkaar, maar hier een daar een paar exemplaren, alsof ze niet te veel willen opvallen.                         De botanische pret wordt opgevoerd door de bleeksporig bosviooltje (Viola riviniana), weidegeelster (Gagea pratensis), gele anemoontje (Anemone ranunculoides), bonte krokus (Crocus vernus), knikkend parelgras (Melica nutans), voorjaargentiaan (Gentiana verna) en bolletjeskers (Cardamine bulbifera).

 

 

Slanke sleutelbloem (Primula elatior).
Bleeksporig bosviooltje (Viola riviniana).

 

 

 

 

 

 

 

 

Ekocathedraal

De beuk mag wel oud zijn, maar er zijn andere indrukwekkende elementen in het bos die vele malen ouder zijn, de rotsen. Ja, we zijn in de bergen, dus overall rotsen…maar hier hebben ze een ongewone vorm, de verschillende lagen lijken opgestapeld door een metselaar. Vol verbazing liep ik door de met mos begroeide natuurbouwsels, en weer reisde ik met mijn gedachten naar Friesland, naar de Ekocathedraal van Louis le Roy in Mildam….

 

Een door de natuur gemaakt Ekocathedraal.
Mossen, korstmossen en varens hebben het grootste deel van de rots bedekt. Rotsen worden dan, net als planten, indirect zuurstof producenten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op deze hoogte is de lucht schoon, dit wordt bevestigd door de grote aantal korstmossen. Wat opvalt is dat de ammoniak minnende soorten zoals de groot dooiermos (Xantoria parietina) hier zeldzaam zijn.

 

Trompettakmos (Ramalina fastigiata) samen met melig takmos (Ramalina farinacea) en groot schildmos (Parmotrema chinense)
Bleek baardmos (Usnea hirta)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kortom een plek waar de bomen (waarschijnlijk) niet aangeplant zijn, de stinsenplanten niet ooit geïntroduceerd zijn en de stenen door een verre geologisch tijdperk zijn opgestapeld. We doen ons best om dit te imiteren, soms met prachtige resultaten, maar het origineel is toch van een hogere klasse!

 

 

 

 

Geef een reactie

%d bloggers liken dit: