Ach, is het weer zo ver?
Grote stammen liggen naast de weg, verderop een bult snippers. Dit keer bij het station in Wolvega. Onder andere een prachtige, grote en gezonde es (tegenwoordig een zeldzaamheid) moest het ongelden. Maar treur niet, dit keer is er wel een goede reden voor: de stationsweg krijgt een herinrichting, en dan staan de bomen natuurlijk in de weg! Vreemd dat juist in tijden waar politici, ambtenaren en professionals de mond vol hebben met woorden zoals duurzaamheid, vergroening van steden, biodiversiteit, groen is gezond voor mens, etc., een herinrichting van een weg waarbij geen rekening wordt gehouden met bomen. Het lijkt mij juist een mooie uitdaging voor een hippe ontwerper om een “herinrichting” te bedenken waarin de al aanwezige bomen worden opgenomen. Niet alleen omdat ze mooi zijn, ik zie in dat dat subjectief is want voor sommigen zijn ze prachtig, maar anderen vinden ze lastig. Maar als een teken van dankbaarheid voor het feit dat ze ons van zuurstof voorzien en een “thuis” zijn voor talloze organismen, van vogels tot insecten, paddenstoelen en korstmossen.
Deze argumenten poogt men altijd te ontkrachten met ‘er zullen nieuwe bomen komen, en misschien ook een mooi bloemenmengsel…voor de bijen ?’ . Nieuwe bomen? Voordat ze zo groot zijn duurt decennia, en ze moeten worden gekocht en aangeplant, dat is niet gratis. Als er toch grote oude bomen aanwezig zijn, kunnen deze toch beter worden behouden? En het bloemenmengsel dan…de laatste tijd wordt het steeds meer gebruikt als “verbloeming” van herinrichtingen of “natuurontwikkelingsprojecten”. Het doet mij denken aan degene die ondeugdelijke dingen heeft gedaan en dan thuis komt met een bosje bloemen …een goed makertje.
Ach,…we leven in een rijk land, waar de wetten van het kapitalisme regeren: kopen, weg gooien en weer kopen. En bomen zijn dan een soort landschapsobject dat met gemak vervangen kan worden, net als een lantaarnpaal.
