Vanaf het moment dat de mens geleerd heeft om eigen voedsel te produceren, heeft hij steeds meer afstand genomen van de natuur, Als jager verzamelaar was hij onderworpen aan de cyclussen van de natuurwetten. Maar door de overvloed aan voedsel kon een groeiende deel van de bewolking zich bezig houden met zaken als onderwijs, wetenschap, techniek. Dit heeft de beschaving hel ver gebracht, maar ook vervreemd van de eigen oorsprong als onderdeel van de biodiversiteit.
In de huidige tijd is de grens tussen natuurlijk habitat en menselijke habitat vaak heel scherp. De moderne stad bijvoorbeeld is gebouwd om de moderne mens te dienen. Natuurlijke wezens zijn normaal gesproken niet welkom of slechts getolereerd, en moeten ze zich aanpassen of wijken. En voor sommige soorten was de keus gauw genomen…. zich aanpassen. Een goed voorbeeld is de huismus, vogel die de bebouwde kom verkozen heeft tot haar ideale habitat. Althans, de oudere menselijke nederzettingen. De huidige moderne, strakke architectuur zet de huismus ook onder druk.
Dit blog gaat over de relatie tussen cultuur en natuur, en de kansen dat de natuur heeft in de menselijke omgeving. Er zijn ongelofelijke veel mogelijkheden om de natuur de stad in te halen. Des te meer omdat buiten de stad de intensieve landbouw niet veel te bieden heeft.